ROZDZIAŁ CZTERDZIESTY TRZECI .

Słowa policjantki powoli do mnie docierały . Evangeline i kartel narkotykowy ? Nie . To nie możliwe , powiedziała mi wszystko . Nie ukryła by tego przede mną .
- Skontaktujemy się z państwem . Prosimy na spokojnie wszystko przemyśleć . - policjant podał Maxowi wizytówkę i poszli . A może to prawda ? Nie ...Gdyby Evangeline brała narkotyki , dawno bym poznał . Zszedłem piętro niżej , do automatu . Mijałem dzieci , które były pacjentami szpitala . Zrobiło mi się ich żal , są małe i muszą cierpieć . Włożyłem pieniądz do dziurki na monety i kliknąłem przycisk . Po kilku sekundach dostałem zimną colę . Odwróciłem i ujrzałem dziewczynkę , siedzącą na krześle . Miała długie , czarne włosy i była blada . Bardzo blada . Podszedłem do niej a jej szmaragdowe tęczówki z uwagą się na mnie skupiły . Usiadłem obok i uśmiechnąłem się .
- Jestem Nathan , a ty ? - spytałem . Dziewczynka pociągnęła nosem , z pewnością miała katar .
- Mam na imię Victoria . - powiedziała cicho - Czemu jesteś w szpitalu ?
- Moja ukochana leży w sali , piętro wyżej . Została postrzelona ... - słowa więzły mi w gardle .
- Przykro mi ... - zaczęła szlochać . Nie lubiłem jak ktoś przy mnie płakał .
- Vicki , nie płacz . Proszę . Jeśli będziesz płakać , ja też będę . - pogłaskałem ją po głowie i przytuliłem . Wtuliła się we mnie . Potrzebowała ciepła , miłości .
- Ja jestem chora na białaczkę .
- Wyzdrowiejesz , jestem tego pewien . - pocałowałem ją w czoło , jakby była moim dzieckiem . Jak się później okazało , Victoria miała mieć pobranie krwi . Bardzo się bała , więc poszedłem z nią . Napisałem po drodze smsa do Gabrielle . Po badaniu , kupiłem gorącą czekoladę dla mnie i mojej małej towarzyszki . Cieszyła się . I tym samym wywołała szczery uśmiech na mojej twarzy . Obiecałem jej , że będę ją odwiedzał . Polubiłem ją , bardzo . Była podobna do mnie i do Jessici . Dzięki niej zrobiło mi się lżej na sercu . Odprowadziłem Vicki i wróciłem na piętro Evangeline . Jej stan się nie zmienił . Patrzyłem na nią przez okienko . Kochałem ją , bardzo . Gdybym mógł , oddałbym własne życie . Byleby żyła . Nagle na monitorze pojawiła się pozioma kreska . Max i Jay pobiegli po lekarza . Łzy stanęły w moich oczach , nie mogłem się ruszyć . Traciłem ją . Personel szpitalny wbiegł do sali Ev i zaczęli ją reanimować . Bezskutecznie . Osunąłem się na podłogę , ciepłe łzy ciekły po moich policzkach . Miałem nadzieję że lekarz wyjdzie i powie że Evangeline żyje , obudziła się , cokolwiek . Zamiast tego , usłyszałem :
- Zgon nastąpił o 18.25 . Przykro mi , Evangeline Cortez nie żyje .

~*~ MUZYKA ~*~

________________________________________
1. Czuję że będa hejty . Hejty , wszędzie hejty c:
2. Jestem dumna z tego rozdziału ^^
3. Spodziewajcie się kolejnego rozdziału albo epiloga ... Jestem nieobliczalna :3